Boekenantiquariaat
Hans Franse is letterkundige en publiceerde enkele gedichtenbundels, waarin Scheveningen en Den Haag centraal staan. Zijn laatste pennenvrucht heet Overal en Allenthenen. Vanaf heden zal hij maandelijks een bijdrage leveren aan de Haagse Gazet middels een eigen column.
BOEKEN EN BOEKEN
Na 1945 mochten we weer terug naar Scheveningen en je ervoer hoe de Scheveningers het gewone leven weer probeerden op te pakken. Ook de familie van mijn vader ging terug naar de ‘chocolaterie’ in de Keizerstraat en probeerde weer de kwaliteit van de vooroorlogse Van Buuren te bereiken, wat niet lukte: de ‘chcolaterie’ degradeerde geleidelijk tot ‘snoepwinkel’, zoiets als Jamin, maar dan anders.
Als we vanuit Rijswijk, waar we na 1943 woonden, mijn oma en tantes bezochten, wandelden we ‘gezellig’ naar Scheveningen. Daarmee spaarden mijn ouders de tram uit, hoewel een kinderkaartje maar 6 cent kostte. Onderweg passeerden we dan de Kneuterdijk, waar op nr.11 een boekwinkel was (nu HORECA, alles wat leeg is, ook in de Keizerstraat, lijkt HORECA te worden) die ‘De vijf Vocalen’ heette en waar een intrigerende spreuk te lezen was: ‘Eer schept men water met een zeef, dan wijsheid zonder boeken’: zonder boeken geen ontwikkeling. Het was de oudste boekhandel van Den Haag, die bestond van 1679 tot 1977. Mijn vader ging vaak met mij even, bijna eerbiedig, de winkel in, keek naar de kasten, haalde er een boek uit, rook eraan, bladerde erin en zette het terug. Soms kocht hij het, wat mijn moeder kwaad maakte. ’Ik spaar 6 cent uit, dat arme kind moet dat end lopen, en jij koopt een boek. Je hebt al een boek’. Kortom, wat ik zeggen wilde: ik hou van boeken en lezen.
Overal verdwijnen boekwinkels. Ook die in de Keizerstraat is met de muziek mee. Boekhandel Brinkman is al sinds mijn prilste jeugd weg. Maar van de week kwam ik terecht in een tweedehands boekwinkel aan de Reinkenstraat 45, die me heel blij maakte: ‘Colette&Co’. Vroeger liep je daar in een soort boekenwonderland. Grote stoffige stapels, kasten vol met boeken. Zocht je iets en kon je het niet vinden, dan liep ‘Co’ naar een specifieke stapel van met stof bedekte boeken, ging er met zijn vingers langs en trok, heel voorzichtig,- de stapel mocht niet omvallen-, het door jou gezochte boek er tussenuit en weer was je een meesterwerk rijker.
De winkel dreigde te verdwijnen, wat door velen als een verlies zagen, wat het ook was. Een groep vrijwilligers nam de winkel over, en houdt hem de hele week, inclusief zondagmiddag, open. Soms worden die zondagmiddagen feestelijk. Dan treden er amateurdichters op of lezen schrijvers voor uit hun boeken. Er ontstaat dan tussen de grote stapels boeken een geweldig inspirerende sfeer, heerlijk.
Van de week zigzagde of slalomde ik tussen de hoge stapels, soms hoger dan ikzelf, op zoek naar een boek. Drie vrijwilligers vertelden mij van alles, maar zonder ‘Co’ geen ‘The Pickwickpapers’ van Dickens in het Engels (heeft een van de lezers het nog?). Hoewel ik het gezochte werk niet vond, ging ik wel met vier prachtige boeken naar buiten. Ik heb er nauwelijks plaats voor, mijn vrouw klaagt over stofnesten, maar ik ben blij met mijn nieuwe schatten. Hoewel de Reinkenstraat in het stadsdeel Scheveningen ligt, inspireerde het antiquariaat mij tot deze column. Ik hoop dat veel lezers eens de bijna atletische zoektocht in die geweldige winkel ondernemen.
Hans Franse
